Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
111,529ΥποστηρικτέςΚάντε Like
Περισσότερα
    ΑρχικήΕπικαιρότηταΟι Ψυχολογικές Επιπτώσεις της Πανδημίας

    Οι Ψυχολογικές Επιπτώσεις της Πανδημίας

    Της Άννας Φωτού*

    Η ύπαρξη της πανδημίας του COVID-19 έχει αλλάξει τις συνθήκες της ζωής μας ,στη χώρα μας όπως και σε όλες τις άλλες χώρες. Τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, περιορισμός των μετακινήσεων μας ατομικά και συλλογικά όπως και η τήρηση των κοινωνικών αποστάσεων, εφαρμόζονται για την αποφυγή της περαιτέρω μετάδοσης του ιού, αλλά έχουν και παρενέργειες κυρίως ψυχολογικές.

    Αυτό οφείλεται στο ότι σε ψυχολογικό επίπεδο, ο “εγκλεισμός” λειτουργεί σαν έλλειψη αέρα-οξυγόνου. Στις κοινές ανθρώπινες ανάγκες , η κοινωνική ζωή κατέχει πρωτεύοντα θέση. Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και ως εκ τούτου αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας και την ύπαρξή μας μέσω της συνύπαρξης και συσχέτισης με άλλους ανθρώπους . Αναζητούμε μια αγκαλιά ή ένα άγγιγμα ή μια απλή χειραψία . Η απαγόρευση όλων των απλών καθημερινών μας συνηθειών , διαμορφώνουν μια διαφορετική συμπεριφορά, αλλά δημιουργούν και αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις.

    Παρατηρούμε τις επιπτώσεις αυτές στις ακόλουθες κοινωνικές ομάδες :

    • Ηλικιωμένοι : είναι ίσως η κοινωνική ομάδα που επηρεάζεται περισσότερο σ’ αυτή την περίοδο πανδημίας. Διότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν, συχνά χάνουν την ικανότητα να κοινωνικοποιούνται , σιγά – σιγά απομονώνονται και διατηρούν φτωχές κοινωνικές σχέσεις. Ταυτόχρονα είναι δυνατό να ενταθούν τα συναισθήματα μοναξιάς, ανησυχίας, κατάθλιψης και ανημποριάς καθώς καλούνται να στερηθούν τις επισκέψεις των παιδιών τους και των εγγονιών τους που ήταν ίσως και οι πιο επιθυμητές τους συναναστροφές .
    • Παιδιά: Τα περιοριστικά μέτρα δεν θα μπορούσαν να μην έχουν επιπτώσεις και στα παιδιά. Η διακοπή της κανονικότητας της εκπαίδευσης, των σωματικών δραστηριοτήτων και των ευκαιριών κοινωνικοποίησης, είναι σημαντικοί παράγοντες για τη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν μεγαλύτερη εξάρτηση από τους γονείς, ευερεθιστότητα και έλλειψη προσοχής , φόβο , απομόνωση, θυμό καθώς και δυσκολίες στον ύπνο. Η απομάκρυνση από το φυσικό περιβάλλον του σχολείου και η αναγκαστική παραμονή τους στο σπίτι , μπορεί να δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα όπως θυμό , έλλειψη συγκέντρωσης , αίσθημα μοναξιάς , αρνητική συμπεριφορά καθώς και κακές διατροφικές συνήθειες.

    Διότι τα παιδιά καταπιέζουν θεμελιώδεις προσωπικές τους ανάγκες. Δεν μπορεί να μην έχει επίπτωση όταν οι γονείς εργάζονται σε τηλεργασία και αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στα παιδιά, όταν δεν τους επιτρέπουν να παίξουν με τους φίλους τους ή να συναντηθούν με τη γιαγιά τους. Τα παιδιά χρειάζονται την προσοχή και τη στοργή των γονιών τους και την επαφή με συνομήλικους, όπως χρειάζονται το φαγητό. Θέλουν να δείξουν τι μπορούν να κάνουν και να το μοιραστούν σε ένα από τα παιχνίδια της παιδικής χαράς. Όσο συνεχίζεται το γενικό απαγορευτικό, τόσο τα παιδιά στερούνται κινήτρων και είναι πιο συνεσταλμένα. Είναι επομένως λογικό να υπάρχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πανδημίας για τα παιδιά. Και δεν γνωρίζουμε αν τα παιδιά θα μπορέσουν μετά την πανδημία να συνεχίσουν από εκεί όπου σταμάτησαν όταν επιβλήθηκαν οι πρώτοι περιορισμοί. Φαινομενικά ωστόσο τα παιδιά δείχνουν να διαχειρίζονται καλά αυτή τη κατάσταση. Ή μήπως τα φαινόμενα απατούν;

    Οι γονείς καλούνται να φροντίσουν τις δικές τους ανάγκες , αλλά και να αναλογιστούν τα δικά τους παιδικά χρόνια και με ηρεμία και λογική να σταθούν στα παιδιά. Μόνο σκεφτόμενοι πόση ελευθερία κινήσεων είχαμε εμείς στην ηλικία τους , μπορούμε να νιώσουμε πως η πανδημία αναστέλλει την ανάπτυξή τους.

    Υπάρχουν στρατηγικές αντιμετώπισης που θα βοηθούσαν και εμάς και τα παιδιά μας

    • Είναι πολύ σημαντικό να προσπαθούμε να διατηρούμε την καθημερινότητα μας όσο πιο κοντά, είναι δυνατόν, σε εκείνη την προ του εγκλεισμού, εποχή.
    • Να προσέχουμε την δίαιτα μας.
    • Να ασκούμαστε τακτικά.
    • Να βγαίνουμε από το σπίτι μας προκειμένου να κάνουμε τις δουλειές μας.
    • Όσο μας επιτρέπεται να περνάμε χρόνο στην ύπαιθρο.
    • Να γεμίζουμε την ημέρα μας με δραστηριότητες, όπως η εργασία μας και να εξασκούμε τα χόμπι μας, όσο αυτό μας είναι δυνατόν.
    • Να περνάμε χρόνο με τον/την σύντροφο μας ή την οικογένεια μας.
    • Τώρα που έχουμε χρόνο, κάνουμε όλα αυτά που κάποτε αναβάλαμε. Μπορούμε να δούμε ταινίες, να διαβάσουμε βιβλία, να ταχτοποιήσουμε τη βιβλιοθήκη ή τη ντουλάπα μας κα.

    Σε κάθε περίοδο πίεσης ,έτσι και σε αυτή τη χρονική περίοδο, είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουμε ψυχολογικές δυσκολίες, όπως αύξηση των επιπέδων του στρες, αϋπνία, συναισθηματική εξάντληση, κατάθλιψη, κατανάλωση αλκοόλ, χρήση ουσιών ή βίας.

    Βοηθήστε τον εαυτό σας :

    • Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους άλλους χωρίς να βάλετε την υγεία σας σε κίνδυνο. Μπορείτε για π.χ να μιλήσετε με τους γείτονες από το μπαλκόνι σας.
    • Αν έχετε πρόσβαση στην τεχνολογία μπορείτε να πραγματοποιείτε βιντεοκλήσεις με αγαπημένα σας πρόσωπα, κυρίως με αυτούς που είχατε συνηθίσει.
    • Βοηθήστε ανθρώπους του περιβάλλοντός σας που μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι, όπως για π.χ ηλικιωμένους που δεν μπορούν να κάνουν διαδικτυακές αγορές και φοβούνται να βγουν από το σπίτι. Η ενδυνάμωση της αλληλεγγύης μπορεί να δράσει θεραπευτικά, και αυτή η δραστηριότητα να κινητοποιήσει και την προσωπική σας φροντίδα.
    • Αξιοποιείστε ποιοτικά το χρόνο στο σπίτι με τα αγαπημένα σας πρόσωπα. Συζητείστε περισσότερο, μοιραστείτε από κοινού δραστηριότητες (π.χ γυμναστική, παρακολούθηση ταινίας κλπ.).
    • Διαχειριστείτε το άγχος και το στρες με άσκηση στο σπίτι, με τακτικά υγιεινά γεύματα και ξεκούραση.

    Η δυσκολία της απομόνωσης

    Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που δεν μπορούν να διαχειριστούν ικανοποιητικά το στρες που βιώνουν. Ο πανικός είναι αποτέλεσμα βίωσης ακραίου φόβου και παθολογικής αύξησης των επιπέδων του στρες. Άνθρωποι που φτάνουν σ’ αυτό το σημείο καλό είναι πρωταρχικά να μειώσουν τα επίπεδα του στρες. Πολλά δεν γνωρίζουμε για τον COVID-19 ,υπάρχουν όμως πολλά που γνωρίζουμε, όλοι πια έχουμε γύρω μας γνωστούς που έχουν νοσήσει. Ο εχθρός είναι μεν αόρατος αλλά ωστόσο η τήρηση των κανόνων υγιεινής και των μέτρων προφύλαξης αποτελεί μια καλή ασπίδα προστασίας. Δεν βοηθά λοιπόν ο πανικός. Η ψύχραιμη στάση στην αντιμετώπιση αυτής της έκτακτης κατάστασης, η ενημέρωση, η εγρήγορση και όχι ο εφησυχασμός αποτελούν μια καλή θωράκιση.

    Είναι πολύ βοηθητικό να γνωρίζετε , ότι επειδή αυτά τα συναισθήματα βιώνονται από το σύνολο του πληθυσμού έχει δημιουργηθεί , εδώ και ένα χρόνο, από το Αιγινήτειο Νοσοκομείο (Α΄Ψυχιατρική Κλινική ΕΚΠΑ) , η τηλεφωνική γραμμή Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης 10306 , όπου μπορούν να βοηθήσουν :

    • Άτομα που έχουν πληγεί από covid-19
    • Οικογένειες για δυσκολίες διαχείρισης γονιών ή δύσκολες συμπεριφορές που παρατηρούν στα παιδιά τους και χρειάζονται καθοδήγηση.
    • Υποστήριξη εξ αποστάσεως σε χρόνιους ψυχωσικούς ασθενείς

    Διατηρήστε την ψυχραιμία σας και με γνώμονα ότι καθημερινά μαθαίνουμε περισσότερα επιστημονικά δεδομένα , αναμένουμε να φτάσουμε στο τέλος της πίεσης της πανδημίας , χωρίς φόβο πια και ελεύθεροι να συνεχίσουμε να ζούμε την καθημερινότητα μας έτσι όπως την είχαμε αφήσει….

    * Η κ. Άννα Φωτού είναι Κοινωνική Λειτουργός – Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Θεραπεύτρια, είναι δε κάτοχος Ευρωπαϊκού Ψυχοθεραπευτικού Διπλώματος, TheEuropeanAssociationforPsychotherapy (EAP).fotou@otenet.gr (Εγγονή του Σπύρου Δεληγιάννη Μπλούτα)

    >

    ΑΡΜΟΝΙΑ

    Όταν και το τελευταίο δένδρο καεί, ή ξεραθεί!

    Όταν και το τελευταίο ποτάμι μολυνθεί!,

    Όταν και το τελευταίο ψάρι πεθάνει!,

    ΤΟΤΕ Θα μάθουμε ΟΤΙ Τα λεφτά δεν τρώγονται!!!

    ****************************************** "ΑΡΜΟΝΙΑ" Ομάδα Ενεργών Πολιτών ******************************************* Τα άρθρα μας αλιεύονται από αξιόπιστες πηγές και σκοπό έχουν την ενημέρωση των επισκεπτών μας. Σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζουν τη θέση της Ομάδας Ενεργών Πολιτών "ΑΡΜΟΝΙΑ", ή των Συντακτών της...

    Τελευταία αρθρα