Θυμάσαι ακόμα το πρώτο σας φιλί εκείνο το καυτό βράδυ του Αυγούστου στην αμμουδιά. Εκείνο το διαπεραστικό βλέμμα ανάμεσα από πλήθος κόσμου στο σκοτεινό μπαρ με τη γλυκιά ζάλη του αλκοόλ να σε παρασέρνει.
Το ιδρωμένο σου σώμα να σπαρταράει μέσα στην αγκαλιά του, που νόμιζες πως θα σπάσει από ηδονή. Όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε έκαναν να τον θέλεις σαν τρελή και να ονειρεύεσαι πως θα γεράσεις μαζί του. Πόσο ευτυχισμένη ένιωσες όταν άκουσες από τα χείλη του να λέει το πολυπόθητο «σ’ αγαπάω»; Και τώρα μετράς μέρες, μήνες και χρόνια που έχετε περάσει μαζί και αναρωτιέσαι: Πώς φτάσατε ως εδώ;
Ξαπλώνεις στον καναπέ με εκείνον απέναντί σου να κάνει αδιάφορος ζάπινγκ στην τηλεόραση, ενώ εσύ τον έχεις παρακαλέσει ατέλειωτες φορές να βγείτε μια βόλτα στην πόλη. Ανταλλάσσετε κουβέντες μηχανικά, και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να βγει και αυτός ο μήνας χωρίς να χρειαστεί να χρωστάτε το ρεύμα. Ξεχνάει να σου αναφέρει πόσο όμορφή είσαι ή να σου κάνει ένα κομπλιμέντο για να δει το χαμόγελό σου και να πάρει δύναμη. Κι εσύ στέκεσαι άπραγη να ανέχεσαι την κτηνώδη συμπεριφορά του γιατί κάποτε με αυτόν τον άνθρωπο πέρασες καλά. Ενώ μέσα σου νιώθεις πως θα ήθελες να ανοίξεις το στόμα σου και να του πεις πως τον σιχάθηκες.
Ψάχνεις μόνη σου το καλάθι με τα άπλυτα για να ανακαλύψεις τον λόγο που φτάσατε να γίνεται χειρότερο ζευγάρι και από τους γονείς σας. Ρίχνεις ευθύνες σε εσένα, στη μάνα του που τον έχει καλομάθει, μα ποτέ στον ίδιο. Γιατί εσύ προσπάθησες ενώ εκείνος όχι. Δεν ξέχασες ποτέ τα γενέθλιά του, την επέτειο γνωριμίας σας, και ήσουν πάντα εσύ που τον πλημμύριζες με δώρα και εκπλήξει, ενώ εκείνος ερχόταν ως συνήθως με άδεια χέρια. Θυμάσαι τότε που του ζήτησες να φύγετε για ένα διήμερο; Έτσι, για να σπάσει η ρουτίνα; Κι ενώ περίμενες να πετάξει από τη χαρά του και να σε αγκαλιάσει ενθουσιασμένος από την ιδέα σου, γύρισε και σου είπε: «Δε μας παρατάς και εσύ;». Έκλαψες βουβά στο μαξιλάρι δίπλα του για να μη σε ακούσει, ενώ αυτός ροχάλιζε ανενόχλητος.
Παρουσιάζει τον εαυτό του στους φίλους του σαν τον ιππότη, σαν αυτόν που δε σου χαλάει ποτέ χατίρι, ενώ ξέρεις πως έχεις γίνει δούλα και κυρά για να μην γκρινιάζει στη μάνα του. Κοκορεύεται για το τέλειο σεξ που κάνετε κάθε βράδυ, για το πόσο σε ικανοποιεί. Άραγε, αν ήξεραν οι κολλητοί του πως σε αγγίζει το πολύ δυο φορές την εβδομάδα και πως εσύ βγάζεις σκόρπιους ήχους, μόνο και μόνο για να φαίνεται πως συμμετέχεις, τι γνώμη θα είχαν;
Γεμίζεις τον άδειο απογευματινό σου χρόνο, διαβάζοντας βιβλία αφού εκείνος σε έχει παρατήσει στη μοναξιά του σπιτιού για να πάει να δει ποδόσφαιρο. Παραμυθιάζεις τον εαυτό σου λέγοντας πως άντρες σαν αυτούς στο μυθιστόρημα δεν υπάρχουν, ενώ ξέρεις πως κάποτε ο δικός σου ήταν ακριβώς σαν αυτόν στις σελίδες που κρατάς. Τρυφερός, διαχυτικός, με εκρήξεις αγάπης προς το πρόσωπό σου.
Ξαπλώνεις στο κρεβάτι σας, και ονειρεύεσαι κάποιον άλλον. Όχι υπαρκτό, μα κάποιον που σε λατρεύει στη σφαίρα της φαντασίας σου. Που για χάρη σου πεθαίνει, και αδιαφορεί για οποιονδήποτε εξωτερικό παράγοντα. Του αρκεί που έχει εσένα.
Μέτρησες ποτέ πόσες φορές προσπάθησες να κάνεις μια κουβέντα μαζί του για την κατηφόρα που σας έχει πάρει και εκείνος σε γείωσε με μια ατάκα του τύπου: «Μια χαρά είμαστε!»; Κι ενώ εσύ ήθελες να του εξηγήσεις πως τίποτα δεν είναι μια χαρά εκείνος χάζευε αποβλακωμένος την οθόνη του κινητού του. Θύμωσες, φώναξες, του γύρισες την πλάτη μα ποτέ δε θέλησε να τα βρείτε. Το μόνο που έκανε ήταν να σε κατηγορήσει για το ένα πράγμα που υστερείς, ενώ έχεις άλλα εκατό που δεν πιάνεσαι. Κι εσύ αναρωτιέσαι· τελικά τον αγαπάς συνειδητά ή από συνήθεια;
Η μοναξιά είναι δύσκολη και έρχονται στιγμές που σε τρελαίνει. Θα αναπολείς συχνά τη συντροφιά του. Θα μετανιώσεις που χάλασες μια σχέση τόσων χρόνων και ας είχατε καταντήσει γνωστοί που έκαναν απλά σεξ. Μα ο αυτοσεβασμός και ο εγωισμός σε τελειωμένες καταστάσεις οφείλει να υπερτερεί. Θα χρειαστείς χρόνο για να τον ξεπεράσεις και ας είσαι εσύ αυτή που θα ρίξεις τους τίτλους τέλους στον δεσμό σας.
Γιατί δε σε απάτησε για να τον μισήσεις, ούτε έδωσε το φινάλε. Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν ένα πρωί ξυπνούσες και δια μαγείας από τη μνήμη σου είχαν σβηστεί όσα είχατε περάσει μαζί. Δυστυχώς, όμως, τέτοια επιλογή δεν υπάρχει και ξέρω πως οι όμορφες αναμνήσεις πάντα θα πονάνε διπλά από τις άσχημες. Μα αξίζει να έχεις μεγάλες προσδοκίες, γιατί είσαι μοναδική, ξεχωριστή.
Και μην ξεχάσεις ποτέ, πως δίχως έρωτα καμία σχέση δεν ευδοκιμεί.
ΠΗΓΗ:pillowfights.gr
