Η εκκλησία-σύμβολο του Παρισιού, η Νοτρ Νταμ είναι το μνημείο με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στη γαλλική πρωτεύουσα. Η φωτιά της Δευτέρας, προκάλεσε σοκ στην κοινή γνώμη και παγκόσμια θλίψη, με όλα τα διεθνή ΜΜΕ να έχουν πρώτη είδηση την φωτιά στην Παναγία των Παρισίων.
Ο γοτθικός καθεδρικός του 12ου αιώνα έχει χαρακτηριστεί μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Unesco και προσελκύει εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο. Φημίζεται για τα πολλά πέτρινα, ανάγλυφα γκαργκόιλ, τα εντυπωσιακά παράθυρα βιτρό και τις επίστεγες αντηρίδες που συγκρατούν τους τοίχους τους.
Μέσα στον καθεδρικό ναό οι πιστοί έψαλαν δύο φορές τον ύμνο Te Deum,
μία στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μία στο τέλος του
Δευτέρου προκειμένου να ευχαριστήσουν το Θεό για τη λήξη τους.
Με αφορμή την καταστροφή, και ενώ η ΟΥΝΕΣΚΟ υπόσχεται συνεργασία με τη
γαλλική κυβέρνηση για την πλήρη αποκατάσταση των ζημιών, πάμε να δούμε
τα πέντε πράγματα που πρέπει να ξέρει κανείς για την εμβληματική Παναγία
των Παρισίων.
1.Είχε καταστραφεί ξανά
Πρόκειται για έναν γοτθικό ναό, εντυπωσιακό αρχιτεκτονικά, τα θεμέλιο λίθο του οποίου έβαλε το 1163 ο πάπας Αλέξανδρος Γ’.
Χρειάστηκαν περίπου 170 χρόνια για να ολοκληρωθεί (1345), ενώ κατά τη Γαλλική Επανάσταση καταστράφηκε ολοσχερώς και ανακαινίστηκε κατά την περίοδο 1841-1864. Το αποτέλεσμα είναι ένα θεόρατο κτίριο, μήκους 128 μέτρων, με δύο ψηλούς πύργους 69 μέτρων, η χωρητικότητα του οποίου αγγίζει τα 9.000 άτομα.
2.Ο Κουασιμόδος ήταν αληθινός
Αντίθετα µε ό,τι πιστευόταν ώς τώρα, φαίνεται ότι ο καµπούρης της
Παναγίας των Παρισίων ήταν υπαρκτό πρόσωπο και όχι απλώς δηµιουργία της
φαντασίας του Βίικτωρος Ουγκώ.
Περί το 1820, ο βρετανός γλύπτης Χένρι Σίµπσον προσελήφθη στην αναστήλωση του καθεδρικού ναού του Παρισιού, της περίφηµης Νοτρ Νταµ ντε Παρί. Αλλά ο Σίµπσον, όπως άλλωστε και ο Ουγκώ, ήταν γραφοµανής. Στους επτά τόµους των αποµνηµονευµάτων του, στους οποίους ενέκυψε ένας λονδρέζος αρχειοθέτης της Τέιτ Γκάλερι, ο Αντριαν Γκλιου, ανακαλύφθηκε µια αναφορά σε κάποιον καµπούρη γλύπτη µε άγνωστο επίθετο, ο οποίος δούλευε στο εργοτάξιο του ενός από τα δύο νησάκια του Σηκουάνα στο κέντρο του Παρισιού, του Ιλ ντε λα Σιτέ.
Η “Παναγία των Παρισίων”, ιστορικό µυθιστόρηµα, ήταν το πρώτο από τα σπουδαία έργα του Βίκτωρος Ουγκώ που τον κατέταξαν στους µεγάλους του µυθιστορήµατος του 19ου αιώνα.
Στα αποµνηµονεύµατα του Ουγκώ ανακαλύφθηκε µια αναφορά σε κάποιον καµπούρη γλύπτη που δούλευε σε ένα από τα δύο νησάκια του Σηκουάνα.
3.Οι στέψεις
Μετά την Επανάσταση, η μεγάλη εκκλησία της Notre Dame χρειαζόταν πολλές
εργασίες επισκευής και ξεκίνησε ένα μεγάλο πρόγραμμα αποκατάστασης,
συμπεριλαμβανομένης της κατασκευής του στύλου. Το 1871, ο καθεδρικός
ναός παραλίγο να καεί από τους Κομουνάρους αλλά κατάφερε να επιβιώσει.
Κατά τη διάρκεια της φημισμένης ζωής της, η Notre Dame υπήρξε τόπος πολλών επίσημων τελετών, συμπεριλαμβανομένου του The Crown of Thorns που τοποθετήθηκε στον καθεδρικό ναό το 1239 από τον St Louis. Η στέψη του Henri VI της Αγγλίας, η στέψη της Μαρία Α΄ της Σκωτίας, της βασίλισσας της Γαλλίας και του αυτοκράτορα Ναπολέοντα, όταν κατέλαβε το στέμμα για τον εαυτό του και στη συνέχεια για την αυτοκράτειρά του Josephine, έγιναν εδώ.
4.Τα αγάλματα-δαίμονες
Διάσημα είναι και τα αγάλματα-δαίμονες (gargouilles) που βρίσκονται περιμετρικά στα ψηλά σημεία του καθεδρικού ναού. Τα gargouilles άλλοτε έχουν διακοσμητικό ρόλο και άλλοτε χρησιμεύουν ως υδρορροές για να προστατεύουν τα εξωτερικά τοιχώματα του ναού από το νερό της βροχής.
5.Τα έργα τέχνης
Η είσοδος στον καθεδρικό γίνεται από τρεις πύλες που είναι στολισμένες
με περίτεχνα γλυπτά. Πάνω από την κεντρική πύλη, απεικονίζεται σε
μεσαιωνικές τοιχογραφίες, η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ο βίος της
Παρθένου Μαρίας και εικόνες από τη ζωή της Αγίας Άννας. Πάνω από τις
πύλες βρίσκεται η στοά των βασιλέων της Ιουδαίας και του Ισραήλ. Τα
αγάλματα, που ζωγραφίστηκαν το Μεσαίωνα, χρησίμευαν ως Βίβλος για τους
αναλφάβητους. Τα γλυπτά των τυμπάνων και των αψίδων, εκτός από αυτά των
υπέρυθρων της κεντρικής πύλης, είναι όλα αυθεντικά.
Τα σημεία του ναού που είναι άξια ιδιαίτερης προσοχής, είναι η πύλη με τον τεράστιο Ρόδακα στο πάνω μέρος της και τις δύο εκατέρωθεν αυτής πύλες, τα ξεχωριστά γλυπτά και κυρίως ο εσωτερικός διάκοσμος, με τα έξοχα παράθυρα, υαλογραφικής τέχνης, τα περίφημα «Βιτρώ».
Μετά την πλήρη κατάσβεση της φωτιάς, θα δούμε ποια από τα παραπάνω θα έχουν “επιζήσει”. Το ένα εκ των δύο κωδωνοστάσιων πάντως, κατέρρευσε το βράδυ της Δευτέρας προκαλώντας παγκόσμια θλίψη.
